معنی استاتوس کد HTTP و کدهای خطای اینترنت| راهنمای کامل 2025

کدهای وضعیت HTTP سری 1xx: کدهای اطلاعاتی

کدهای وضعیت سری 1xx، با عنوان Informational Status Codes شناخته می‌شوند و نشان‌دهنده این هستند که درخواست کاربر دریافت شده و پردازش آن در حال انجام است. برخلاف کدهای سری 2xx یا 4xx، این کدها برای کاربران نهایی معمولاً نمایش داده نمی‌شوند و بیشتر برای مرورگرها و کلاینت‌ها اهمیت دارند. اهمیت اصلی این کدها در بهبود عملکرد ارتباط بین کلاینت و سرور و جلوگیری از ارسال داده‌های غیرضروری یا زمان‌بر است.

100 Continue 

این کد نشان می‌دهد که سرور هدرهای درخواست را دریافت کرده و آماده است کلاینت ادامه بدهد و بدنه درخواست (Request Body) را ارسال کند. این مکانیزم باعث می‌شود که کلاینت‌ها قبل از ارسال داده‌های بزرگ، مطمئن شوند که هدرهای درخواست معتبر هستند و ارسال داده‌های غیرضروری جلوگیری شود.
مثال: وقتی یک فرم بزرگ با فایل‌های چند مگابایتی از طریق POST ارسال می‌شود، مرورگر ابتدا با دریافت 100 Continue از سرور مطمئن می‌شود که هدرها صحیح هستند و سپس فایل‌ها را آپلود می‌کند.

101 Switching Protocols

این کد به این معنی است که کلاینت درخواست تغییر پروتکل داده و سرور با آن موافقت کرده است. معمولاً زمانی استفاده می‌شود که نیاز به ارتباط WebSocket یا پروتکل‌های خاص باشد.
مثال: هنگام باز کردن یک ارتباط WebSocket برای چت آنلاین، مرورگر درخواست تغییر پروتکل HTTP به WebSocket می‌دهد و سرور با 101 Switching Protocols پاسخ می‌دهد تا اتصال دو طرفه برقرار شود.

102 Processing (WebDAV)

این کد برای درخواست‌های WebDAV طولانی استفاده می‌شود که شامل چند زیردرخواست هستند و ممکن است زمان زیادی برای پردازش لازم داشته باشند. هدف آن جلوگیری از timeout کلاینت و اعلام اینکه سرور در حال پردازش است، بدون ارسال پاسخ نهایی، می‌باشد.
مثال: وقتی چندین فایل همزمان در یک فضای ذخیره‌سازی آنلاین بارگذاری می‌شوند، سرور با 102 Processing نشان می‌دهد که دریافت درخواست موفق بوده و پردازش ادامه دارد تا مرورگر تصور نکند عملیات گم شده است.

103 Early Hints

این کد اجازه می‌دهد برخی از هدرهای پاسخ قبل از ارسال پیام نهایی HTTP برای کلاینت ارسال شود. این قابلیت باعث بهبود سرعت بارگذاری صفحه می‌شود، زیرا مرورگر می‌تواند منابع مورد نیاز (مثل CSS و JS) را پیش‌بارگذاری کند.
مثال: هنگام باز کردن یک وب‌سایت، سرور می‌تواند با 103 Early Hints لینک به فایل CSS اصلی را به مرورگر ارسال کند تا قبل از دریافت پاسخ نهایی، بارگذاری منابع آغاز شود و زمان نمایش صفحه کاهش یابد.

کدهای وضعیت HTTP سری 2xx: موفقیت‌آمیز

کدهای وضعیت سری 2xx نشان می‌دهند که درخواست HTTP با موفقیت پردازش شده است. این کدها اغلب برای کاربران بدون نمایش خطا هستند، اما برای مدیران وب و متخصصان سئو اهمیت زیادی دارند تا مطمئن شوند که عملیات مورد نظر به درستی انجام شده است. در ادامه، مهم‌ترین کدهای سری 2xx همراه با توضیح مفصل و مثال عملی بررسی می‌کنیم:

200 OK 

این کد استاندارد نشان می‌دهد که درخواست موفقیت‌آمیز بوده است. محتوای پاسخ بستگی به نوع درخواست دارد؛ در یک GET محتوای مورد نظر بازگردانده می‌شود، در یک POST اطلاعات مربوط به نتیجه عملیات ارائه می‌شود.
مثال: وقتی کاربر وارد یک صفحه وب می‌شود و تمام محتوای آن بدون مشکل بارگذاری می‌شود، سرور پاسخ 200 OK ارسال کرده است. این کد معمولاً به معنی عملکرد صحیح سایت و عدم وجود خطای سمت سرور است.

201 Created 

این کد نشان می‌دهد که درخواست با موفقیت انجام شده و یک منبع جدید ایجاد شده است. معمولاً برای عملیات‌هایی مانند ایجاد حساب کاربری یا ارسال یک فرم ثبت‌نام استفاده می‌شود.
مثال: وقتی در یک سرویس ایمیل ثبت‌نام می‌کنید و حساب جدید شما ساخته می‌شود، سرور پاسخ 201 Created ارسال می‌کند تا نشان دهد منبع جدید ایجاد شده است. این کد تأیید می‌کند که عملیات کاربر به درستی روی سرور ثبت شده است.

202 Accepted

درخواست پذیرفته شده اما هنوز پردازش کامل نشده است. این کد برای عملیات‌های غیرهمزمان (Asynchronous) استفاده می‌شود که ممکن است بعداً تکمیل شوند یا در برخی شرایط انجام نشوند.
مثال: وقتی یک ویدئو طولانی آپلود می‌کنید و سرور آن را پذیرفته اما هنوز پردازش نهایی (مانند تبدیل فرمت یا تولید پیش‌نمایش) کامل نشده است، پاسخ 202 Accepted نشان‌دهنده پذیرش درخواست است، بدون تضمین تکمیل فوری.

203 Non-Authoritative Information

سرور به عنوان یک پروکسی یا میانجی پاسخ 200 از سرور اصلی را دریافت کرده و نسخه‌ای اصلاح‌شده از آن را بازمی‌گرداند. معمولاً اطلاعات بازگردانده شده دقیقاً همان منبع اصلی نیست اما معتبر است.
مثال: استفاده از یک شبکه توزیع محتوا (CDN) که نسخه کش‌شده یا اصلاح‌شده یک صفحه را ارائه می‌دهد، باعث می‌شود کاربر 203 Non-Authoritative Information دریافت کند. این کد نشان می‌دهد که محتوای بازگردانده شده معتبر اما ممکن است کمی متفاوت باشد.

204 No Content 

درخواست موفقیت‌آمیز بوده اما هیچ محتوایی بازگردانده نمی‌شود. این کد معمولاً برای عملیات‌هایی استفاده می‌شود که نیاز به نمایش داده ندارند.
مثال: وقتی یک کاربر یک فایل یا پست را حذف می‌کند، سرور ممکن است 204 No Content ارسال کند تا تأیید کند عملیات انجام شده بدون بازگرداندن محتوای اضافه.

205 Reset Content

سرور درخواست را پردازش کرده و از کاربر می‌خواهد که نمایش محتوا را بازنشانی کند. این کد اغلب برای فرم‌ها و صفحات تعاملی کاربرد دارد تا کاربر دوباره بتواند از ابتدا داده‌ها را وارد کند.
مثال: بعد از ذخیره تغییرات در یک فرم آنلاین، سرور با 205 Reset Content می‌تواند صفحه فرم را بازنشانی کند تا کاربر اطلاعات جدید وارد کند.

206 Partial Content

سرور بخشی از منابع را بازمی‌گرداند. این کد معمولاً برای دانلودهای ناقص یا تقسیم فایل‌های بزرگ به چند بخش استفاده می‌شود تا کاربر بتواند ادامه دانلود را بعداً انجام دهد.
مثال: دانلود یک فیلم یا فایل نرم‌افزاری بزرگ که به چند قسمت تقسیم شده است، با پاسخ 206 Partial Content انجام می‌شود تا هر بخش جداگانه دانلود شود و در صورت قطع اینترنت، ادامه آن از سر گرفته شود.

207 Multi-Status (WebDAV)

پیام شامل چندین کد پاسخ برای زیردرخواست‌های مختلف است. این کد بیشتر در سیستم‌های WebDAV و مدیریت منابع شبکه‌ای استفاده می‌شود و ساختار پاسخ آن معمولاً XML است.
مثال: وقتی چند فایل به‌صورت همزمان آپلود می‌شوند، سرور می‌تواند برای هر فایل وضعیت جداگانه‌ای بازگرداند و نتیجه کلی را با 207 Multi-Status ارائه کند.

208 Already Reported (WebDAV)

اعضا یا منابع مربوطه قبلاً گزارش شده‌اند و دیگر در پاسخ مجدد لحاظ نمی‌شوند تا تکرار اطلاعات جلوگیری شود.
مثال: در یک سیستم WebDAV، اگر لیستی از منابع قبلاً ارسال شده باشد، پاسخ 208 باعث می‌شود همان منابع دوباره بازنویسی نشوند و داده‌ها بهینه ارائه شوند.

226 IM Used

سرور درخواست را پردازش کرده و نتیجه یک یا چند تغییر روی منبع فعلی را به شکل نمایشی بازمی‌گرداند.
مثال: وقتی یک سرور تغییراتی روی داده‌ها انجام داده و کاربر بخواهد نمایشی از نتیجه نهایی را ببیند، پاسخ 226 IM Used ارائه می‌شود تا نشان دهد تغییرات اعمال شده است.

کدهای وضعیت HTTP سری 3xx: هدایت و تغییر مسیر درخواست‌ها (Redirection)

کدهای وضعیت HTTP سری 3xx نشان می‌دهند که درخواست کاربر دریافت شده اما برای دسترسی به منبع مورد نظر، مرورگر باید به آدرس دیگری هدایت شود. این کدها اهمیت زیادی در تجربه کاربری و سئو دارند، زیرا هدایت اشتباه یا ناقص می‌تواند باعث کاهش رتبه سایت و ایجاد خطاهای دسترسی شود. در ادامه، مهم‌ترین کدهای سری 3xx همراه با توضیح و مثال بررسی می‌شوند:

300 Multiple Choices
این کد نشان می‌دهد که چند گزینه برای منبع درخواست شده وجود دارد و کاربر یا مرورگر می‌تواند یکی را انتخاب کند. اغلب در مواردی استفاده می‌شود که فرمت‌های مختلفی برای یک فایل وجود دارد یا لازم است انتخاب بین نسخه‌های متفاوت انجام شود.
مثال: اگر یک ویدئو در فرمت‌های MP4، WebM و AVI موجود باشد، سرور ممکن است 300 Multiple Choices ارسال کند تا کاربر یا مرورگر یکی از فرمت‌ها را انتخاب کند.

301 Moved Permanently 
این کد به مرورگر و موتورهای جستجو اطلاع می‌دهد که منبع به‌طور دائمی به یک آدرس جدید منتقل شده است. استفاده از 301 باعث انتقال کامل ارزش سئو به آدرس جدید می‌شود.
مثال: اگر یک صفحه محصول قدیمی در سایت به صفحه جدید منتقل شود، پاسخ 301 تضمین می‌کند که کاربران و موتورهای جستجو به آدرس جدید هدایت شده و ارزش لینک‌ها حفظ شود.

302 Found 
این کد نشان می‌دهد که منبع موقتاً در آدرس دیگری قرار دارد. برخلاف 301، تغییر مسیر دائمی نیست و ارزش سئو به آدرس اصلی منتقل نمی‌شود.
مثال: برای کمپین تبلیغاتی موقت که کاربر به یک صفحه ویژه هدایت می‌شود، پاسخ 302 مناسب است.

303 See Other
این کد به مرورگر اطلاع می‌دهد که پاسخ درخواست در URI دیگری با روش GET در دسترس است. معمولاً پس از یک POST، مرورگر باید یک GET جدید به URI ارائه شده ارسال کند.
مثال: وقتی فرم ثبت‌نام ارسال می‌شود، سرور ممکن است با 303 کاربر را به صفحه تأیید هدایت کند و اطلاعات POST اصلی را دوباره ارسال نکند.

304 Not Modified 
این کد نشان می‌دهد که محتوا از آخرین بار بارگذاری تغییر نکرده است و نیازی به دانلود مجدد نیست. استفاده از آن باعث افزایش سرعت بارگذاری و کاهش مصرف پهنای باند می‌شود.
مثال: اگر کاربر صفحه‌ای را دوباره باز کند و محتوا تغییر نکرده باشد، مرورگر با 304 محتوای کش‌شده محلی را نمایش می‌دهد.

305 Use Proxy
منبع درخواست شده تنها از طریق پراکسی مشخص در دسترس است. برای امنیت، بسیاری از مرورگرها این کد را نادیده می‌گیرند.
مثال: وقتی یک سرور تنها از طریق یک پراکسی خاص قابل دسترسی است، 305 به مرورگر اطلاع می‌دهد که باید از آن پراکسی استفاده کند.

306 Switch Proxy
این کد دیگر استفاده نمی‌شود. در گذشته برای اطلاع‌رسانی به مرورگر جهت استفاده از پراکسی مشخص بود.

307 Temporary Redirect
این کد نشان می‌دهد که درخواست باید به URI دیگری هدایت شود، اما روش HTTP تغییر نمی‌کند. برخلاف 302، متد اصلی (مثل POST) حفظ می‌شود.
مثال: اگر یک فرم ارسال شود و سرور بخواهد موقتی داده‌ها را به آدرس دیگری هدایت کند، پاسخ 307 اطمینان می‌دهد که متد POST حفظ شده و داده‌ها از دست نمی‌روند.

308 Permanent Redirect 
این کد مشابه 301 است، با این تفاوت که اجازه تغییر روش HTTP را نمی‌دهد. استفاده از 308 برای حفظ عملیات فرم‌ها و اطمینان از هدایت دائمی امن مناسب است.
مثال: وقتی فرم ثبت‌نام به صفحه جدید منتقل شده و می‌خواهیم همه درخواست‌های آینده به آن URI هدایت شوند، 308 تضمین می‌کند که متد ارسال فرم تغییر نمی‌کند و عملیات بدون مشکل ادامه می‌یابد.

تحلیل کدهای خطای رایج سری 4xx :خطاهای سمت کاربر (Client errors)

کدهای وضعیت HTTP سری 4xx نشان‌دهنده خطاهایی هستند که به دلیل مشکل در سمت کاربر یا مرورگر ایجاد می‌شوند. این خطاها معمولاً به معنای این است که درخواست کاربر درست به سرور نرسیده یا سرور آن را به دلایلی رد کرده است. درک دقیق این کدها برای مدیران وب، توسعه‌دهندگان و متخصصان سئو اهمیت زیادی دارد؛ زیرا می‌توانند علت کاهش دسترسی کاربران، تجربه کاربری ضعیف یا مشکلات ایندکس شدن صفحات در موتورهای جستجو را پیدا کنند.

کدهای سری 4xx معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: خطاهای عمومی مانند 400 و 404 که در اکثر سایت‌ها دیده می‌شوند و خطاهای خاص‌تر که شامل محدودیت‌ها، قوانین امنیتی و شرایط پیشرفته HTTP هستند. در ادامه، مهم‌ترین کدهای این سری به همراه مثال عملی بررسی می‌کنیم:

400 – Bad Request

کد 400 نشان می‌دهد که درخواست ارسال شده به سرور ناقص یا اشتباه است. معمولاً این خطا زمانی رخ می‌دهد که فرمت داده‌ها صحیح نباشد یا هدرهای HTTP مشکل داشته باشند. این کد برای توسعه‌دهندگان مفید است تا متوجه شوند که درخواست باید اصلاح شود و مشکل در سمت کاربر است، نه سرور.

مثال: فرض کنید یک فرم آنلاین تاریخ تولد را به فرمت YYYY/MM/DD می‌پذیرد و کاربر به اشتباه DD/MM/YYYY وارد می‌کند. در این حالت، سرور پاسخ 400 Bad Request می‌دهد تا به کاربر اطلاع دهد که ورودی اصلاح شود.

مثال عملی دیگر: ارسال یک JSON ناقص یا دارای سینتکس اشتباه به API باعث دریافت پاسخ 400 می‌شود. این کد به ویژه در سرویس‌های RESTful و وب‌اپلیکیشن‌ها بسیار دیده می‌شود.

401 – Unauthorized

این کد نشان می‌دهد که دسترسی به منبع مورد نظر بدون احراز هویت معتبر مجاز نیست. برخلاف 403، کاربر هنوز می‌تواند با ارائه اعتبارنامه صحیح به منبع دسترسی پیدا کند. پاسخ 401 معمولاً شامل هدر WWW-Authenticate است که نحوه ارائه اعتبارنامه را مشخص می‌کند.

مثال: وقتی وارد پنل مدیریت سایت می‌شوید بدون اینکه وارد حساب کاربری خود شده باشید، سرور پاسخ 401 Unauthorized ارسال می‌کند.

مثال دیگر: در APIها، اگر کلاینت توکن دسترسی (Access Token) معتبر ارائه نکند، پاسخ 401 بازگردانده می‌شود. این موضوع باعث می‌شود امنیت منابع حساس حفظ شود و تنها کاربران احراز هویت شده به داده‌ها دسترسی داشته باشند.

403 – Forbidden

کد 403 نشان می‌دهد که سرور درخواست را درک کرده اما به دلیل محدودیت‌های دسترسی، انجام آن ممنوع است. برخلاف 401، حتی اگر کاربر احراز هویت شده باشد، دسترسی داده نمی‌شود. این کد معمولاً برای حفاظت از مسیرها و فایل‌های حساس استفاده می‌شود.

مثال: اگر یک کاربر عادی سعی کند به مسیر /admin سایت دسترسی پیدا کند، سرور پاسخ 403 Forbidden می‌دهد.

مثال دیگر : کاربران ایرانی هنگام تلاش برای دسترسی به سرویس‌های هوش مصنوعی مانند “Gemini” یا برخی وب‌اپلیکیشن‌های بین‌المللی، به دلیل محدودیت‌های منطقه‌ای و IP، پاسخ 403 دریافت می‌کنند. این کد به وضوح نشان می‌دهد که مشکل دسترسی از سمت کاربر یا موقعیت جغرافیایی است و نه مشکل سرور.

404 – Not Found

کد 404 نشان می‌دهد که منبع درخواست شده در سرور وجود ندارد. این خطا برای کاربران بسیار رایج است و مدیریت صحیح آن نقش مهمی در سئو دارد. ارائه صفحه 404 سفارشی باعث می‌شود تجربه کاربری بهتر و نرخ پرش کمتر شود.

مثال: وقتی یک لینک قدیمی به صفحه‌ای که حذف شده هدایت می‌شود، مرورگر 404 Not Found دریافت می‌کند.

مثال دیگر: اگر یک فایل CSS یا جاوااسکریپت حذف شود اما هنوز در صفحات سایت ارجاع داده شود، مرورگر 404 را برمی‌گرداند. توسعه‌دهندگان باید این ارورها را پایش و رفع کنند تا تجربه کاربری و عملکرد سایت حفظ شود.

408 – Request Timeout

کد 408 نشان می‌دهد که سرور منتظر پاسخ کلاینت بوده و در زمان مشخص شده پاسخی دریافت نکرده است. این خطا معمولاً به دلیل تأخیر شبکه، کندی اینترنت یا ارسال اطلاعات ناقص رخ می‌دهد.

مثال: اگر یک فرم طولانی پر شود و کاربر بیش از حد زمان صرف کند، سرور ممکن است 408 Request Timeout بدهد تا اتصال پایان یابد.

مثال عملی دیگر: هنگام ارسال داده‌های حجیم به API، اگر اینترنت کاربر قطع شود یا داده‌ها دیر ارسال شوند، سرور پاسخ 408 صادر می‌کند تا از پردازش ناقص جلوگیری شود.

410 – Gone

کد 410 نشان می‌دهد که منبع به‌طور دائم از سرور حذف شده و دیگر در دسترس نیست. برخلاف 404 که ممکن است موقتی باشد، 410 به موتورهای جستجو اطلاع می‌دهد که صفحه برای همیشه حذف شده و ایندکس آن باید پاک شود.

مثال: اگر یک مقاله قدیمی در سایت حذف شود و مدیر بخواهد مطمئن شود موتورهای جستجو آن را ایندکس نمی‌کنند، سرور پاسخ 410 Gone ارسال می‌کند.

مثال عملی دیگر: فروشگاه‌های آنلاین هنگام حذف محصولات منقضی یا تمام‌شده، می‌توانند 410 برگردانند تا کاربران و موتورهای جستجو از دسترسی به محصول مطلع شوند و تجربه کاربری و سئو حفظ شود.

دیگر خطاهای سری 4xx

402 Payment Required
رزرو شده برای پرداخت‌های دیجیتال یا میکروپیمنت، معمولاً کمتر استفاده می‌شود.
مثال: یک سرویس اشتراک فیلم اگر حساب کاربر موجودی کافی نداشته باشد و نتواند حق اشتراک را دریافت کند، پاسخ 402 ارسال می‌کند.

405 Method Not Allowed
روش درخواست (GET، POST، PUT و…) برای منبع پشتیبانی نمی‌شود.
مثال: ارسال POST به فرم جستجویی که فقط از GET پشتیبانی می‌کند، باعث دریافت پاسخ 405 می‌شود.

406 Not Acceptable
سرور نمی‌تواند محتوایی مطابق با هدر Accept ارائه دهد.
مثال: مرورگر فقط HTML می‌پذیرد، اما سرور تنها JSON ارائه می‌دهد، پاسخ 406 صادر می‌شود.

407 Proxy Authentication Required
کلاینت ابتدا باید با پراکسی احراز هویت شود.
مثال: در شبکه شرکتی، دسترسی به اینترنت از طریق پراکسی است و کاربر باید نام‌کاربری و رمز عبور وارد کند؛ در غیر این صورت پاسخ 407 دریافت می‌کند.

409 Conflict
درخواست به دلیل تضاد با وضعیت فعلی منبع قابل پردازش نیست.
مثال: دو کاربر همزمان یک سند را ویرایش می‌کنند؛ کاربر دوم با پاسخ 409 مواجه می‌شود تا از بازنویسی داده جلوگیری شود.

411 Length Required
طول محتوا در درخواست مشخص نشده است، اما برای پردازش لازم است.
مثال: ارسال فایل بدون تعیین Content-Length در هدر باعث دریافت پاسخ 411 می‌شود.

412 Precondition Failed
یکی از پیش‌شرط‌های تعیین شده توسط کلاینت برآورده نشده است.
مثال: کلاینت می‌خواهد فقط در صورتی فایل را آپدیت کند که نسخه فعلی سرور 5 باشد؛ اگر نسخه سرور 6 باشد، پاسخ 412 برگردانده می‌شود.

413 Payload Too Large
درخواست بیش از حد بزرگ است و سرور قادر به پردازش آن نیست.
مثال: آپلود یک ویدئوی 5 گیگابایتی روی سروری که حداکثر 1 گیگابایت پشتیبانی می‌کند، منجر به 413 می‌شود.

414 URI Too Long
URI ارائه شده بیش از حد طولانی است و باید کوتاه‌تر شود یا از POST استفاده شود.
مثال: ساخت URL با هزاران کاراکتر برای یک جستجو در سایت، پاسخ 414 دریافت می‌کند.

415 Unsupported Media Type
نوع محتوای ارسالی توسط سرور پشتیبانی نمی‌شود.
مثال: آپلود تصویر با فرمت .heic در سایتی که فقط .jpg و .png پشتیبانی می‌کند، باعث 415 می‌شود.

416 Range Not Satisfiable
کلاینت بخشی از فایل را درخواست کرده که موجود نیست.
مثال: دانلود بخش دوم یک فایل 50 مگابایتی در حالی که کل فایل 30 مگابایت است، پاسخ 416 دریافت می‌کند.

417 Expectation Failed
سرور نمی‌تواند شرایط مشخص شده در هدر Expect را برآورده کند.
مثال: کلاینت هدر Expect: 100-continue ارسال کرده و سرور آن را پشتیبانی نمی‌کند، پاسخ 417 صادر می‌شود.

418 I’m a teapot
کد شوخی IETF، برای درخواست دم کردن قهوه توسط چای‌ساز.
مثال: وب‌سایتی برای شوخی این کد را برمی‌گرداند وقتی درخواست Brew Coffee از یک Teapot انجام می‌شود.

421 Misdirected Request
درخواست به سروری هدایت شده که قادر به پاسخگویی نیست.
مثال: استفاده از یک اتصال باز HTTP/2 و ارسال درخواست به سرور اشتباه باعث 421 می‌شود.

422 Unprocessable Content
درخواست درست ولی قابل پردازش نیست.
مثال: ارسال یک فرم ثبت‌نام با فرمت صحیح اما با مقادیر ناسازگار مثل سن منفی، پاسخ 422 دریافت می‌کند.

423 Locked (WebDAV)
منبع در حال دسترسی قفل شده است.
مثال: فایل در سرور WebDAV توسط کاربر دیگری قفل شده و نمی‌توان آن را ویرایش کرد، 423 صادر می‌شود.

424 Failed Dependency (WebDAV)
درخواست به دلیل شکست یک درخواست وابسته، انجام نشد.
مثال: اگر یک آپلود چند مرحله‌ای نیاز به ایجاد پوشه داشته باشد و پوشه ایجاد نشود، درخواست اصلی 424 برمی‌گردد.

425 Too Early
سرور نمی‌خواهد ریسک پردازش درخواست ممکن برای تکرار را بپذیرد.
مثال: کلاینت زودتر از آماده شدن منابع درخواست PUT ارسال می‌کند، پاسخ 425 صادر می‌شود.

426 Upgrade Required
کلاینت باید به پروتکل جدیدتری مانند TLS/1.3 ارتقا دهد.
مثال: سرور فقط TLS/1.3 را می‌پذیرد و کلاینت هنوز TLS/1.2 استفاده می‌کند، پاسخ 426 داده می‌شود.

428 Precondition Required
سرور نیاز به درخواست شرطی دارد تا از مشکلات همزمانی جلوگیری شود.
مثال: سرور درخواست PUT را قبول نمی‌کند مگر اینکه کلاینت هدر If-Match ارسال کند، در غیر این صورت 428 برمی‌گردد.

429 Too Many Requests
کاربر بیش از حد درخواست ارسال کرده است.
مثال: یک ربات تلاش می‌کند هر ثانیه 100 درخواست به API ارسال کند و پس از حد مجاز پاسخ 429 دریافت می‌کند.

431 Request Header Fields Too Large
هدرهای درخواست یا کل هدرها بیش از حد بزرگ هستند.
مثال: ارسال کوکی‌های بسیار بزرگ یا هدرهای طولانی باعث دریافت 431 می‌شود.

451 Unavailable For Legal Reasons
دسترسی به دلیل الزامات قانونی ممنوع است.
مثال: یک وب‌سایت محتوای خاصی را طبق دستور دادگاه برای کشور شما مسدود کرده و پاسخ 451 ارسال می‌کند.

کدهای وضعیت HTTP سری 5xx: خطاهای سمت سرور (Server errors)

کدهای وضعیت HTTP سری 5xx نشان‌دهنده خطاهایی هستند که به دلیل مشکل در سمت سرور یا پردازش درخواست ایجاد می‌شوند. این خطاها معمولاً به کاربران اطلاع می‌دهند که مشکلی در سرور وجود دارد و درخواست آنها نمی‌تواند در حال حاضر پردازش شود. برای متخصصان سئو و مدیران وب، بررسی این کدها حیاتی است تا مشکلات سرور شناسایی و رفع شوند و تجربه کاربری سایت به حداقل اختلال برسد. در ادامه، مهم‌ترین کدهای سری 5xx همراه با توضیح و مثال عملی بررسی می‌کنیم.

500 – Internal Server Error

کد 500 یکی از رایج‌ترین خطاهای سمت سرور است و نشان می‌دهد که مشکلی غیرمنتظره در سرور رخ داده که مانع پردازش درخواست شده است. این خطا معمولاً ناشی از مشکلات برنامه‌نویسی، خطاهای اسکریپت‌ها، تنظیمات نادرست سرور یا تداخل با افزونه‌ها و ماژول‌های وب‌سایت است.

مثال: وقتی یک کاربر وارد صفحه پرداخت آنلاین می‌شود و سرور به دلیل نقص در اسکریپت پردازش تراکنش نتواند درخواست را انجام دهد، پاسخ 500 Internal Server Error ارسال می‌شود. این خطا به توسعه‌دهنده اطلاع می‌دهد که باید مشکل داخلی سرور بررسی و رفع شود.

502 – Bad Gateway

کد 502 نشان‌دهنده این است که سرور به عنوان پراکسی یا گیت‌وی پاسخ نامعتبر یا ناقص از سرور دیگر دریافت کرده است. این خطا معمولاً زمانی رخ می‌دهد که سرور اصلی در دسترس نباشد یا پاسخ نادرست ارسال کند.

مثال: اگر وب‌سایت شما از یک CDN یا سرور واسط برای ارائه محتوا استفاده کند و سرور اصلی به دلایلی از جمله قطع سرویس یا خطای شبکه نتواند پاسخ مناسب بدهد، کاربران با خطای 502 Bad Gateway مواجه خواهند شد.

503 – Service Unavailable

کد 503 نشان می‌دهد که سرور در حال حاضر قادر به پردازش درخواست نیست، معمولاً به دلیل بار زیاد، نگهداری برنامه‌ریزی شده یا مشکلات موقتی شبکه. این خطا به طور موقت ایجاد می‌شود و معمولاً با یک Retry-After Header همراه است که به کلاینت می‌گوید چه زمانی دوباره تلاش کند.

مثال: یک سایت فروشگاهی در روزهای حراج و ترافیک بالا ممکن است برای مدتی کاربران با خطای 503 Service Unavailable مواجه شوند تا سرور فشار زیاد را مدیریت کند. این خطا نشان می‌دهد که مشکل موقتی است و پس از مدتی سایت دوباره در دسترس خواهد بود.

504 – Gateway Timeout

کد 504 زمانی رخ می‌دهد که سرور به عنوان پراکسی یا گیت‌وی، پاسخی از سرور اصلی در زمان مشخص دریافت نکند. به عبارت دیگر، سرور درخواست را به سرور دیگری ارسال کرده ولی پاسخی دریافت نکرده است.

مثال: وقتی یک درخواست API به سرور خارجی ارسال می‌شود و سرور خارجی دیر پاسخ می‌دهد یا در دسترس نیست، سرور واسط پاسخ 504 Gateway Timeout برمی‌گرداند. این خطا معمولاً نشان‌دهنده مشکلات شبکه یا تأخیر زیاد در پردازش سرور اصلی است.

دیگر خطاهای سری 5xx

علاوه بر کدهای رایج 500، 502، 503 و 504، سری 5xx شامل چندین کد وضعیت دیگر نیز می‌شود که هر کدام نشان‌دهنده نوع خاصی از مشکل سروری هستند. آشنایی با این خطاها به مدیران وب، توسعه‌دهندگان و متخصصان سئو کمک می‌کند تا مشکلات پیش‌بینی نشده را سریع‌تر شناسایی و رفع کنند. در ادامه هر کد همراه با مثال کاربردی توضیح داده شده است:

• 501 – Not Implemented
  این کد نشان می‌دهد که سرور قابلیت اجرای درخواست را ندارد. معمولاً زمانی رخ می‌دهد که کاربر متدی ارسال می‌کند که سرور پشتیبانی نمی‌کند.
  مثال: کاربر سعی می‌کند از متد HTTP PATCH استفاده کند، اما سرور تنها GET و POST را پشتیبانی می‌کند. در این صورت پاسخ 501 Not Implemented ارسال می‌شود.

• 505 – HTTP Version Not Supported
  سرور نسخه HTTP درخواست شده توسط کلاینت را پشتیبانی نمی‌کند.
  مثال: مرورگر یا ابزار توسعه‌دهنده‌ای نسخه HTTP/2 را درخواست می‌دهد، اما سرور تنها HTTP/1.1 را پشتیبانی می‌کند و پاسخ 505 برمی‌گرداند.

• 506 – Variant Also Negotiates
  این کد به مشکل سرور در فرآیند مذاکره محتوای چندگانه اشاره دارد.
  مثال: وقتی سرور تلاش می‌کند نسخه‌های مختلف یک صفحه را بر اساس زبان یا نوع مرورگر ارائه دهد، اما دچار تداخل می‌شود، این خطا نمایش داده می‌شود.

• 507 – Insufficient Storage (WebDAV)
  سرور فضای کافی برای پردازش درخواست ندارد.
  مثال: کاربر می‌خواهد فایلی را روی سرور آپلود کند، اما فضای دیسک تمام شده است و سرور پاسخ 507 ارسال می‌کند.

• 508 – Loop Detected (WebDAV)
  سرور در پردازش درخواست به حلقه بی‌پایان برخورد کرده است.
  مثال: در یک عملیات همزمان WebDAV، دو درخواست به‌صورت چرخه‌ای به هم ارجاع داده می‌شوند و سرور متوجه حلقه می‌شود و خطای 508 را برمی‌گرداند.

• 510 – Not Extended
  این کد نشان می‌دهد که درخواست نیازمند توسعه یا ویژگی اضافی است که سرور ارائه نمی‌دهد.
  مثال: کلاینت درخواست خاصی می‌فرستد که نیاز به هدر یا قابلیت خاصی دارد و سرور قادر به پشتیبانی از آن نیست.

• 511 – Network Authentication Required
  کاربر ابتدا باید برای دسترسی به شبکه احراز هویت انجام دهد، معمولاً در شبکه‌های شرکتی یا وای‌فای عمومی مشاهده می‌شود.
  مثال: کاربری سعی می‌کند به اینترنت یک هتل متصل شود بدون ورود به صفحه Captive Portal، سرور پاسخ 511 ارسال می‌کند تا ابتدا ورود و احراز هویت انجام شود.

عیب‌یابی پیش از HTTP: تمایز خطای اتصال و خطای وضعیت

هنگامی که کاربران با مشکل دسترسی به وب‌سایت‌ها مواجه می‌شوند، اولین قدم مهم، تشخیص این است که مشکل از اتصال اینترنت است یا از سرور و پاسخ‌های HTTP. بسیاری از افراد تصور می‌کنند هر خطایی در مرورگر به معنی مشکل سرور است، در حالی که اکثر مواقع خطاهای اتصال یا DNS باعث عدم دسترسی به سایت می‌شوند.

کدهای وضعیت HTTP تنها زمانی ظاهر می‌شوند که درخواست شما به سرور رسیده باشد و سرور پاسخ داده باشد. اگر اتصال شما به سرور برقرار نشود یا تنظیمات DNS محلی دچار مشکل باشد، هیچ کد HTTP دریافت نخواهید کرد و با پیغام‌هایی مانند «Server not found» یا «DNS lookup failed» مواجه می‌شوید. برای اطلاعات بیشتر درباره استانداردهای HTTP می‌توانید به مستندات MDN Web Docs مراجعه کنید.

تشخیص خطای اتصال در مقابل خطای سرور

• خطای اتصال یا شبکه:
  این نوع خطا زمانی رخ می‌دهد که مرورگر یا کلاینت نتواند سرور را پیدا کند. نشانه‌های رایج شامل «Server not found»، «DNS_PROBE_FINISHED_NXDOMAIN» یا «Connection timed out» است. این مشکلات معمولاً به دلیل اختلال در شبکه، قطعی اینترنت، یا تنظیمات نادرست DNS ایجاد می‌شوند.
  مثال عملی: اگر سعی کنید به سایت Google دسترسی پیدا کنید ولی تنظیمات DNS دستگاه اشتباه باشد، مرورگر خطای DNS نشان می‌دهد و هیچ کد HTTP دریافت نمی‌کنید.

• خطای سرور (HTTP):
  این خطا زمانی اتفاق می‌افتد که درخواست شما به سرور رسیده است، اما سرور قادر به پردازش کامل آن نیست یا منبعی که درخواست شده وجود ندارد. در این حالت، سرور پاسخ HTTP ارسال می‌کند و وضعیت ناموفق با کدهای 4xx یا 5xx مشاهده می‌شود.
  مثال عملی: وقتی به یک صفحه حذف شده مراجعه می‌کنید، سرور 404 Not Found برمی‌گرداند؛ این نشان می‌دهد که سرور فعال است اما منبع در دسترس نیست.

تفاوت خطاهای HTTP و خطاهای اتصال/DNS

راهکارهای عملی برای رفع مشکلات DNS و اتصال

گاهی مشکل به کدهای خطای اینترنت مربوط نیست ! بلکه مشکل از دسترسی به وب‌سایت به تنظیمات DNS محلی دستگاه یا شبکه مربوط است. قبل از آنکه به تحلیل خطاهای HTTP بپردازید، مهم است مطمئن شوید که اتصال شبکه شما سالم است و مشکل از سمت DNS نیست. یکی از روش‌های رایج برای رفع مشکلات DNS، تغییر تنظیمات DNS دستگاه به سرورهای عمومی و معتبر است. برای مثال، استفاده از Google DNS با آدرس‌های ۸.۸.۸.۸ و ۸.۸.۴.۴ یا Cloudflare DNS با آدرس‌های ۱.۱.۱.۱ و ۱.۰.۰.۱ می‌تواند بسیاری از خطاهای مرتبط با نام دامنه را برطرف کند. به عنوان مثال، اگر نتوانید وارد سایتی مانند Stack Overflow شوید، تغییر DNS معمولاً مشکل را برطرف می‌کند و اتصال به سرور بازیابی می‌شود.

در کنار تغییر DNS، بازنشانی اتصال شبکه با دستورات سیستم‌عامل می‌تواند به حل مشکل کمک کند. در ویندوز، دستور ipconfig /flushdns برای پاکسازی کش DNS محلی استفاده می‌شود، زیرا گاهی کش‌های قدیمی یا اشتباه باعث بروز خطاهای DNS می‌شوند. همچنین دستور ipconfig /renew باعث دریافت آدرس IP جدید از سرور DHCP و بازنشانی اتصال شبکه می‌شود. به عنوان مثال، اگر پس از اتصال به شبکه شرکتی با پیغام «Server not found» مواجه شدید، اجرای این دستورات معمولاً مشکل را حل می‌کند و امکان دسترسی به وب‌سایت‌ها فراهم می‌شود.

برای بررسی دقیق‌تر مسیر اتصال و شناسایی گلوگاه‌های شبکه، می‌توان از ابزارهای عیب‌یابی شبکه استفاده کرد. دستور Ping اجازه می‌دهد بررسی کنید که آیا دستگاه شما قادر به رسیدن به سرور است و مدت زمان پاسخ‌دهی چقدر است. به عنوان نمونه، اجرای ping google.com نشان می‌دهد که اتصال برقرار است یا خیر. علاوه بر آن، دستور Traceroute (در ویندوز با tracert) مسیر رسیدن بسته‌ها به سرور را بررسی می‌کند و مشخص می‌کند که بسته‌ها در کدام نقطه از مسیر متوقف یا کند شده‌اند. برای مثال، اجرای tracert google.com می‌تواند نشان دهد که مشکلات شبکه در کدام بخش مسیر رخ داده است و به شما کمک می‌کند علت اصلی مشکل را شناسایی و رفع کنید

با انجام این مراحل، قبل از ورود به تحلیل کدهای وضعیت HTTP، مطمئن می‌شوید که مشکل از اتصال اینترنت یا تنظیمات شبکه شما نیست. این فرآیند، به ویژه برای وبمسترها، توسعه‌دهندگان و متخصصان سئو حیاتی است، زیرا تشخیص دقیق نوع خطا باعث صرفه‌جویی در زمان و جلوگیری از اقدامات غیرضروری می‌شود.

برای مطالعه کامل‌تر در مورد مفاهیم و استانداردهای HTTP و کدهای وضعیت می‌توانید به منابع معتبر بین‌المللی مانند Postman Blog – HTTP Status Codes و MDN Web Docs مراجعه کنید.

سایر کدهای اتصال و خطاهای قدیمی

در کنار کدهای وضعیت HTTP، بسیاری از خطاهایی که کاربران در گذشته با آن مواجه می‌شدند مربوط به اتصال اینترنت و پروتکل‌های قدیمی بودند. این خطاها به دلیل محدودیت‌های شبکه، تنظیمات اشتباه یا مشکلات سخت‌افزاری ایجاد می‌شدند و حتی امروزه می‌توانند در محیط‌های خاص یا شبکه‌های شرکتی مشاهده شوند. در ادامه مهم‌ترین دسته‌های این خطاها بررسی می‌شوند.

کدهای اتصال Dial-up، ISDN و RAS

در دوران اینترنت پرسرعت، بسیاری از کاربران از اتصال Dial-up یا ISDN استفاده می‌کردند. این اتصالات از طریق شماره‌گیری (RAS – Remote Access Service) برقرار می‌شدند و هرگونه مشکل در خطوط تلفن، مودم یا احراز هویت باعث نمایش کدهای خطا می‌شد.

مثال:

• خطای 678 – No Answer from Server: مودم قادر به برقراری اتصال با سرور ارائه‌دهنده اینترنت نبود.

• خطای 619 – Connection Cannot Be Established: دستگاه مودم با خطا مواجه شد و نتوانست اتصال را برقرار کند.

• خطای 691 – Authentication Failed: نام کاربری یا رمز عبور اشتباه وارد شده بود و اتصال رد شد.

این کدها هنوز در برخی شبکه‌های سازمانی یا سیستم‌های قدیمی قابل مشاهده هستند و شناخت آن‌ها برای عیب‌یابی اتصال ضروری است.

خطاهای غیرHTTP (DNS، Connection Refused، File Contains No Data و غیره)

بخش دیگری از خطاها مربوط به پروتکل‌های شبکه و سیستم‌عامل هستند و به HTTP وابسته نیستند. این خطاها می‌توانند ناشی از مشکلات DNS، فایروال، محدودیت‌های شبکه یا خطاهای محلی در سرور باشند.

• DNS Error: زمانی رخ می‌دهد که نام دامنه به آدرس IP ترجمه نشود. برای مثال، وقتی مرورگر نمی‌تواند به سایت google.com متصل شود و پیام “DNS server not responding” نمایش داده می‌شود، مشکل معمولاً از تنظیمات DNS محلی یا سرور DNS است.

• Connection Refused: سرور درخواست اتصال را رد کرده است. این مشکل می‌تواند ناشی از فایروال، بسته شدن پورت یا محدودیت‌های امنیتی باشد.

• File Contains No Data: زمانی که درخواست دانلود یا انتقال فایل انجام می‌شود، اما فایل خالی است یا سرور داده‌ای برای ارسال ندارد.

• Network Unreachable / Host Unreachable: مسیر شبکه تا سرور برقرار نیست، مثلاً در اثر قطع شدن کابل، پیکربندی اشتباه روتر یا محدودیت ISP.

این دسته از خطاها معمولاً در محیط‌های تست شبکه، سرورهای محلی یا هنگام استفاده از VPN مشاهده می‌شوند و تحلیل آن‌ها نیازمند بررسی دقیق مسیر شبکه، تنظیمات DNS و وضعیت فایروال است. برای راهنمایی بیشتر و مشاهده لیست کامل خطاهای اتصال و شبکه می‌توان به مستندات رسمی مایکروسافت درباره وضعیت اتصال شبکه مراجعه کرد.

کدهای غیر استاندارد و اختصاصی

علاوه بر کدهای HTTP و اتصال کلاسیک، بسیاری از سرورها و فریم‌ورک‌ها از کدهای غیر استاندارد یا اختصاصی استفاده می‌کنند تا شرایط خاص را به کلاینت گزارش دهند. این کدها معمولاً در استانداردهای رسمی HTTP تعریف نشده‌اند، اما برای توسعه‌دهندگان و متخصصان شبکه مهم هستند.

کدهای اختصاصی سرورها و فریم‌ورک‌ها:

• 218 This is fine (Apache): استفاده در سرورهای آپاچی زمانی که ProxyErrorOverride فعال است و پیام خطای 4xx یا 5xx جایگزین نمی‌شود. این کد اجازه عبور محتوای پیام را می‌دهد.

• 419 Page Expired (Laravel): در فریم‌ورک لاراول زمانی رخ می‌دهد که CSRF Token منقضی شده باشد یا موجود نباشد.

• 420 Method Failure (Spring Framework): در فریم‌ورک Spring برای نشان دادن شکست متدهای WebDAV استفاده می‌شود.

• 450 Blocked by Windows Parental Controls (Microsoft): وقتی کنترل والدین ویندوز فعال باشد و دسترسی به یک صفحه مسدود شود.

• 498 / 499 (Esri ArcGIS Server): نشان‌دهنده توکن منقضی یا عدم ارائه توکن برای دسترسی به سرور ArcGIS است.

• 509 Bandwidth Limit Exceeded (Apache / cPanel): سرور از محدودیت پهنای باند تعیین شده عبور کرده است، معمولاً توسط هاست اشتراکی اعمال می‌شود.

• 525 / 526 SSL Errors (Cloudflare): مشکلات مرتبط با handshake یا گواهینامه SSL بین Cloudflare و سرور مبدا.

• 530 Site is frozen / Origin DNS Error / Origin Unavailable: نشان‌دهنده وضعیت سایت غیرفعال، مشکل در DNS یا عدم دسترسی Cloudflare به سرور مبدا است.

• 598 / 599 Network Timeout (Proxy-specific): برخی پراکسی‌ها برای نشان دادن Timeout در اتصال شبکه به کلاینت استفاده می‌کنند.

• 444 No Response / 494 / 495 / 496 / 497 / 499 (nginx): خطاهای اختصاصی nginx برای مدیریت اتصالات بسته شده، هدرهای بزرگ یا مشکلات SSL.

• 520 – 527 (Cloudflare): کدهای اختصاصی Cloudflare برای مشکلات ناشناخته، عدم پاسخ سرور، زمان‌بندی یا handshake ناموفق.

• 460 – 464 / 561 (AWS ELB): خطاهای اختصاصی Load Balancer آمازون برای مشکلات اتصال کلاینت، پروتکل ناسازگار یا احراز هویت.

این کدها معمولاً برای توسعه‌دهندگان وب و تیم‌های شبکه اهمیت دارند، زیرا اطلاعات دقیق‌تری از مشکل ارائه می‌دهند که با کدهای استاندارد 4xx و 5xx قابل تشخیص نیست. به‌عنوان مثال، اگر یک سایت روی Cloudflare خطای 525 دریافت کند، مشخص می‌شود که مشکل SSL در اتصال بین Cloudflare و سرور اصلی است و نه در مرورگر یا شبکه کاربر.

برای مشاهده لیست کامل کدهای غیر استاندارد و اختصاصی می‌توانید به مستندات MDN درباره HTTP Status Codes مراجعه کنید که علاوه بر کدهای استاندارد، به توضیح کدهای متداول اختصاصی سرورها و فریم‌ورک‌ها نیز پرداخته است.

اهمیت آگاهی از کدهای خطای اینترنت برای سئو و تجربه کاربری

آگاهی از کدهای خطای اینترنت نه تنها برای مدیران وب و توسعه‌دهندگان اهمیت دارد، بلکه تأثیر مستقیم بر تجربه کاربری (UX) و سئو سایت نیز دارد. هر خطایی که بدون مدیریت مناسب در سایت رخ دهد، می‌تواند باعث کاهش رضایت کاربران و افت رتبه در موتورهای جستجو شود.

تأثیر مدیریت خطاها بر تجربه کاربری

زمانی که کاربران با خطایی مانند 404 Not Found یا 500 Internal Server Error مواجه می‌شوند، تجربه کاربری آن‌ها مختل می‌شود. حتی اگر سایت شما از طراحی حرفه‌ای برخوردار باشد، خطاهای مکرر می‌توانند باعث از دست رفتن اعتماد و خروج کاربران شوند.

به‌عنوان مثال، فرض کنید یک کاربر ایرانی تلاش می‌کند وارد یک سرویس سئو با هوش مصنوعی مانند Gemini شود و با 403 Forbidden مواجه می‌شود. اگر صفحه خطا به‌صورت مناسب طراحی نشده باشد و راهنمایی برای دسترسی ارائه ندهد، کاربر سردرگم می‌شود و احتمال بازگشت او به سایت پایین می‌آید. بنابراین ایجاد صفحات خطای سفارشی با پیام‌های کاربردی و لینک بازگشت به صفحه اصلی یا صفحات مرتبط، می‌تواند تجربه کاربری را به‌طور چشمگیری بهبود دهد.

راهکارهای سئو و ریدایرکت

مدیریت کدهای خطای اینترنت از منظر سئو اهمیت بسیار بالایی دارد. موتورهای جستجو مانند گوگل هنگام بررسی صفحات وب، خطاهای 4xx و 5xx را به عنوان سیگنال‌های منفی در نظر می‌گیرند. این خطاها اگر بدون مدیریت مناسب باقی بمانند، می‌توانند باعث کاهش رتبه صفحات سایت و کاهش ترافیک ارگانیک شوند.

برای کاهش اثرات منفی این خطاها، استفاده از استراتژی‌های مدیریت هوشمند خطا و ریدایرکت ضروری است.

یکی از رایج‌ترین روش‌ها ریدایرکت 301 است. این نوع ریدایرکت وقتی کاربرد دارد که یک صفحه برای همیشه حذف شده باشد. با استفاده از ریدایرکت 301، کاربران و موتورهای جستجو به صفحه‌ای مرتبط هدایت می‌شوند و از افت رتبه جلوگیری می‌شود. به‌عنوان مثال، اگر یک مقاله قدیمی در سایت شما حذف شده و محتوای مشابهی در دسته‌بندی دیگری منتشر شده باشد، ریدایرکت 301 باعث می‌شود کاربران به صفحه جدید منتقل شوند و لینک‌های قبلی ارزش خود را حفظ کنند.

ایجاد صفحات 404 سفارشی نیز یکی دیگر از ابزارهای مهم در مدیریت خطا است. به جای نمایش پیام خطای ساده و خالی، می‌توان محتوای جایگزین، لینک به دسته‌بندی‌ها، جستجوی سایت یا پیشنهاد مقالات مرتبط ارائه کرد. برای مثال، اگر یک کاربر لینک یک محصول قدیمی را دنبال کند و با خطای 404 مواجه شود، نمایش یک صفحه سفارشی که محصولات مشابه یا محبوب را پیشنهاد می‌دهد، باعث می‌شود کاربر سایت را ترک نکند و تجربه کاربری بهتری داشته باشد.

همچنین مانیتورینگ و رفع سریع خطاهای 5xx، مانند 500 Internal Server Error یا 502 Bad Gateway، ضروری است. این خطاها نشان‌دهنده مشکلات سمت سرور هستند و اگر ادامه پیدا کنند، نه تنها تجربه کاربری را مختل می‌کنند بلکه صفحات سایت شما را از دید موتورهای جستجو غیرقابل دسترس نشان می‌دهند. ابزارهایی مانند Google Search Console، Pingdom و UptimeRobot به شما امکان می‌دهند خطاهای سرور را به سرعت شناسایی کرده و اقدامات لازم برای رفع آن‌ها را انجام دهید.

مدیریت هوشمند خطاها باعث می‌شود تجربه کاربری بهبود یابد، کاربران زمان بیشتری در سایت شما بمانند و موتورهای جستجو نیز صفحات سایت شما را بهتر ایندکس کنند. این اقدام به‌طور مستقیم از افت رتبه سایت و کاهش ترافیک جلوگیری می‌کند.

برای مطالعه جزئیات بیشتر و بررسی کامل تأثیر کدهای وضعیت HTTP بر سئو، می‌توانید به منبع معتبر بین‌المللی Moz – HTTP Status Codes in SEO مراجعه کنید، که راهنمایی جامع و مثال‌های کاربردی ارائه داده است.

سوالات متداول درباره کدهای خطای اینترنت

سوال ۱ : معنی استاتوس چیست؟

“استاتوس” به طور کلی به وضعیت یا شرایط فعلی چیزی اشاره دارد. در دنیای دیجیتال و اینترنت، معمولاً به وضعیت آنلاین بودن یا به‌روزرسانی اطلاعات مرتبط است. برای مثال، استاتوس در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به معنی وضعیت فعلی یک فرد (مثلاً “در حال کار” یا “در تعطیلات”) باشد. در زمینه وب‌سایت‌ها، استاتوس به وضعیت یک صفحه یا سرور اشاره دارد که ممکن است به صورت “آنلاین” یا “آفلاین” نمایش داده شود

سوال ۲: کدهای وضعیت HTTP و کدهای خطای اینترنت چه هستند و چرا مهم‌اند؟
کدهای وضعیت HTTP یا کدهای خطای اینترنت پیام‌هایی سه‌رقمی هستند که از سرور به مرورگر ارسال می‌شوند تا نتیجه درخواست کاربر را نشان دهند. اهمیت آن‌ها در این است که به کاربران، مدیران وب‌سایت و متخصصان سئو کمک می‌کنند مشکلات صفحات و سرور را تشخیص دهند و تجربه کاربری بهینه و عملکرد صحیح سایت را تضمین کنند.

سوال ۳: دسته‌بندی کلی کدهای HTTP چگونه است؟
کدهای HTTP به پنج دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1xx – اطلاعاتی: پردازش درخواست ادامه دارد و معمولاً کاربر آن را نمی‌بیند.

2xx – موفقیت‌آمیز: درخواست به درستی پردازش شده است، مانند 200 OK و 201 Created.

3xx – تغییر مسیر: نیاز به هدایت یا اقدام اضافی، مانند 301 و 302.

4xx – خطای سمت کاربر: خطاهای ناشی از مشکل در درخواست کاربر، مانند 400 و 404.

5xx – خطای سمت سرور: خطاهای داخلی سرور که نیاز به اقدام فنی دارند، مانند 500 و 503.

سوال ۴: سری 1xx و 2xx چه کاربردی دارند؟

1xx: ارتباط بین کلاینت و سرور را مدیریت می‌کند و از ارسال داده‌های غیرضروری جلوگیری می‌کند.

2xx: نشان می‌دهد عملیات موفقیت‌آمیز بوده، برای مثال بارگذاری صفحه یا ایجاد یک منبع جدید.

سوال ۵: سری 3xx چه تأثیری بر سئو دارد؟
کدهای هدایت (Redirection) مانند 301 و 308 باعث حفظ ارزش لینک‌ها و تجربه کاربری می‌شوند. هدایت نادرست یا مکرر می‌تواند باعث کاهش رتبه سایت و ایجاد خطاهای دسترسی شود.

سوال ۶: سری 4xx و 5xx چه تفاوتی دارند؟

4xx – Client Error: مشکل از سمت کاربر است و معمولاً با اصلاح درخواست یا آدرس URL حل می‌شود.

5xx – Server Error: مشکل از سمت سرور است و نیاز به مداخله تیم فنی دارد. این خطاها می‌توانند تجربه کاربری و رتبه سایت را تحت تأثیر قرار دهند.

سوال ۷: خطای 404 و 500 چه تفاوتی دارند؟

404 Not Found: صفحه یا فایل موردنظر وجود ندارد، مربوط به کاربر یا لینک‌های قدیمی است.

500 Internal Server Error: مشکل داخلی سرور است و کاربر نمی‌تواند آن را رفع کند، باید تیم فنی سایت وارد عمل شود.

سوال ۸: چگونه با کدهای HTTP می‌توان تجربه کاربری و سئو را بهبود داد؟
شناسایی و رفع سریع خطاها، استفاده صحیح از هدایت‌ها، بهینه‌سازی سرور و ارائه صفحات سفارشی 404 باعث افزایش رضایت کاربران و بهبود رتبه سایت در موتورهای جستجو می‌شود.

سوال ۹: نکات کلیدی که باید همیشه به یاد داشت چیست؟

1. همیشه به کدهای خطای سایت توجه داشته باشید.

2. هدایت‌ها و تغییر مسیرها را درست مدیریت کنید تا ارزش سئو حفظ شود.

3. خطاهای سمت کاربر را با توضیحات مناسب حل کنید.

4. خطاهای سمت سرور را سریعاً به تیم فنی اطلاع دهید.

5. از کدهای اطلاعاتی و موفقیت‌آمیز برای بهبود عملکرد و تجربه کاربری بهره ببرید.

در نهایت، به یاد داشته باشید که سئو و بهینه‌سازی وب‌سایت نیازمند تلاش مستمر و آگاهی از جدیدترین تغییرات و بهترین شیوه‌هاست. شما می‌توانید با استفاده از استراتژی‌های صحیح، سایت خود را در نتایج جستجو به رتبه‌های بالاتری برسانید و از مزایای آن بهره‌مند شوید. اگر در این مسیر به مشاوره یا خدمات حرفه‌ای نیاز دارید، تیم متخصص ما در nemove.ir آماده است تا به شما کمک کند.

اگر علاقه‌مند به یادگیری بیشتر در خصوص بهینه‌سازی سایت و سئو هستید، پیشنهاد می‌کنیم به بلاگ‌های دیگر ما سر بزنید. ما در بلاگ‌های مختلف خود، مطالب مفید و به‌روزی در زمینه سئو و طراحی سایت منتشر می‌کنیم که می‌تواند به شما در ارتقای وب‌سایتتان کمک کند.

همچنین، اگر سوالی دارید یا نیاز به مشاوره فوری دارید ، تنها کافیست از طریق پل های ارتباطی زیر با تیم ما در ارتباط باشید و بهترین راهکارها را دریافت کنید.